Από τον φόβο, την Îκπληξη και το δÎος μποÏÏŽ να πω, για όσα συνÎβησαν, το χÎÏι του παπα-ΑζαÏία κοκάλωσε. Με πολλή βία αλλά και με πολλή Ï€Ïοσοχή, άνοιξαν τα δάκτυλα του ΙεÏÎως και άφησε το Άγιο ΠοτήÏιο μετά το "Δι’ ευχών" και μετά το μοίÏασμα του Αγίου ΑντιδώÏου.
Και Îτσι οι ίδιοι οι ΤοÏÏκοι διÎσωσαν το ΘαÏμα. ΜεÏικοί δε μάλιστα από δαÏτους κάθε χÏόνο, από ευλάβεια και σεβασμό στον Άγιον, πήγαιναν διάφοÏα δώÏα στην Εκκλησία του Αγίου Μηνά.
Αυτό το χÎÏι της Αγίας είναι άφθαÏτο, με το δÎÏμα και τους Ï„Îνοντες και Îχει ευωδία ουÏάνια. Ακόμη, όσοι το ασπάζονται
Ενώ πλησίαζε στο χωÏάφι βλασφημώντας συνÎχεια, Îπεσε κάτω, τυφλώθηκε, και μεταμοÏφώθηκε η όψη του σε αυτή την τεÏατώδη κατάσταση. Τον φÎÏαμε στη Μονή, νά Ï„Î¿Ï ÎºÎ¬Î½ÎµÏ„Îµ αγιασμό, παÏακλήσεις, και ότι άλλο χÏειάζεται...".
Στο ίντεÏνετ μποÏοÏν όλα να μετÏηθοÏν και οι αÏιθμοί λÎνε την αλήθεια αÏκεί να γνωÏίζουμε ποιους αÏιθμοÏÏ‚ να διαβάσουμε.
Το σταÏÏωνα στο κεφάλι, και τιναζόταν τα χÎÏια του, τα πόδια του… Έπαθε δαιμονική κÏίση. Το δαιμόνιο το Îκανε Îνα κουβάÏι».
ΚατÎβηκα κι εγώ στην Εκκλησία, για να πληÏοφοÏηθώ τι συμβαίνει. Είδα το παιδί αυτό, πεσμÎνο στην πόÏτα Ï„Î¿Ï ÎαοÏ, εντελώς παÏαμοÏφωμÎνο στο Ï€Ïόσωπο. Όλο του το σώμα, χÎÏια πόδια, στόμα, μÏτη, είχαν στÏεβλωθεί, σε μία αλλόκοτη, τεÏατώδη, και δαιμονική ÎκφÏαση. Είδα ότι ήταν και τυφλός... Αυτοί που τον συνόδευαν μπήκαν μÎσα και Ï€ÏοσκÏνησαν τις Εικόνες.
Το ÏŒÏαμα διαÏκεί μÎÏες και τότε οι Μοναχοί βλÎπουν στο Ï„Îλος του στÏλου, μια Εικόνα να πλÎει ÏŒÏθια στα κÏματα. Κάνουν δÎηση στην Θεοτόκο να τους δώσει την Εικόνα και Εκείνη εμφανίζεται στον αναχωÏητή ΓαβÏιήλ. Του λÎει να πεÏπατήσει στα κÏματα, να πάÏει την Εικόνα και να την δώσει στον ΗγοÏμενο και στους ΜοναχοÏÏ‚ της Μονής, όπως και Îγινε. Οι Μοναχοί μεÏόνυχτα ευχαÏιστοÏσαν την Παναγία για την μεγάλη τιμή που τους Îκανε. ΤοποθÎτησαν την Εικόνα στο Îαό όμως κατ'επανάληψη η Εικόνα εξαφανιζόταν από αυτόν και βÏισκόταν τοποθετημÎνη εσωτεÏικά πάνω από την Ï€Ïλη της Μονής. Η Παναγία πληÏοφόÏησε σε ÏŒÏαμα τον Όσιο ΓÎÏοντα ΓαβÏιήλ, ότι αυτή είναι η θÎση που διάλεξε μόνη της για να φυλάγει Αυτή τους ΜοναχοÏÏ‚ και όχι να φυλάγεται απ' αυτοÏÏ‚. Οι Μοναχοί Îκλεισαν την Ï€Ïλη της Μονής, Îκτισαν καινοÏÏια, μεγαλοπÏεπή, και κοντά στην παλαιά Ï€Ïλη της Μονής Îκτισαν ΠαÏεκκλήσιο, όπου μετÎφεÏαν τη ΘαυματουÏγή Εικόνα της «ΠοÏταÎτισσας». ÎœÎχÏι σήμεÏα η παÏουσία της στη Μονή και στο Άγιο ÎŒÏος θεωÏείται εγγÏηση για την Ï€Ïοστασία του ΑγιοÏείτικου ÎœÎ¿Î½Î±Ï‡Î¹ÏƒÎ¼Î¿Ï Î±Ï€ÏŒ την Θεοτόκο.
Στην αÏχιτεκτονική σχεδιάζουμε και τη δομή των κειμÎνων ενώ Ï€ÏαγματοποιοÏμε μια σειÏά από δοκιμÎÏ‚ για να διασφαλίσουμε ότι ο στόχος επιτυγχάνεται.
Γι’ αυτό ÎÏχομαι στο ΜοναστήÏι του. Ήθελα κι εγώ, κάτι να Ï€ÏοσφÎÏω στο ΜοναστήÏι του. Ρώτησα κι Îμαθα ότι Îσπασαν τα κεÏαμίδια τους και δεν είχαν χÏήματα οι ΜοναχÎÏ‚ click here να τα επισκευάσουν.
Εκείνη την ÏŽÏα ήÏθε το καÏάβι από τον ΠειÏαιά. Ανάμεσα στους επιβάτες ο παπάς ξεχώÏισε τον δεσπότη. Έσκυψε με ευλάβεια και του φίλησε το χÎÏι.
Κάνετε τις συναλλαγÎÏ‚ σας ευκολότεÏες, καθώς δεν απαιτείται φυσική παÏουσία
Μετά από Ï„Ïία χÏόνια εμφανίστηκε η Παναγία στον ΗγοÏμενο και του είπε ότι με τις Ï€ÏοσευχÎÏ‚ του, συγχωÏεί τον παÏαβάτη Μοναχό και του χαÏίζει την υγεία του. Ο Μοναχός θεÏαπεÏθηκε και από τότε Îκλαιγε πικÏά για την παÏαφÏοσÏνη του και ονόμαζε τον εαυτό του φονιά.
Κάποτε σε μια ΑγÏυπνία στο Άγιον ÎŒÏος, μου είπαν οι πατÎÏες ότι Îχουν τον λογισμό πως κάποιος λαϊκός που ήταν εκεί είχε δαιμόνιο. Κάθισα στο διπλανό στασίδι και ακοÏμπησα επάνω του τον ΣταυÏÏŒ μου που Îχει Τίμιο ΞÏλο.